Η οστεοχόνδρωση είναι μια από τις πιο κοινές ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος, το οποίο εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα ενός συμπλέγματος ορισμένων δυστροφικών αλλαγών στον σπονδυλικό χόνδρο. Συχνά, κατά τη διάρκεια αυτής της παθολογικής διαδικασίας, επηρεάζονται οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι της σπονδυλικής στήλης. Οι δομές, που είναι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, παρέχουν ευελιξία και επιτρέπουν στην ανθρώπινη σπονδυλική στήλη να κινείται, δηλαδή παρέχουν κίνηση.
Στην οστεοχόνδρωση, συμβαίνουν διάφορες διεργασίες που οδηγούν στον εκφυλισμό των μεσοσπονδύλιων δίσκων, ως αποτέλεσμα των οποίων χάνουν την ελαστικότητα και μειώνουν τον βαθμό ευελιξίας. Σε αυτό το σημείο, ο ίδιος ο δίσκος γίνεται αρκετά επίπεδος. Η απόσταση μεταξύ των δύο μεσοσπονδύλιων δίσκων μειώνεται ενώ τα νευρικά άκρα και τα αιμοφόρα αγγεία συμπιέζονται και εμφανίζεται έντονος πόνος. Η περιοχή συμπίεσης του νευρικού κόμβου διογκώνεται, προκαλώντας αύξηση του πόνου και ακόμη μεγαλύτερο τραυματισμό.
Συχνά, κατά την ανάπτυξη της οστεοχόνδρωσης, οι μυϊκές δομές και τα περισσότερα όργανα του σώματος εμπλέκονται σε αυτήν την παθολογική διαδικασία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της μέγιστης παραβίασης της νευροαγγειακής δέσμης, η κυκλοφορία του αίματος και η κινητικότητα των μυών και των οργάνων διαταράσσονται. Για παράδειγμα, η πιο κοινή οστεοχόνδρωση είναι η οστεοχόνδρωση του τραχήλου της μήτρας, η οποία συνοδεύεται από πονοκέφαλο, ναυτία, ζάλη, διαταραχές της όρασης και συχνά εμβοές. Αυτή η ασθένεια έχει γίνει «νεότερη»: πριν από έναν αιώνα, η οστεοχόνδρωση ήταν μια ασθένεια ανθρώπων γεροντολογικής ηλικίας και σήμερα οι νέοι είναι επίσης ευαίσθητοι σε αυτήν.
Η πιο ευάλωτη ομάδα ανθρώπων είναι άτομα με σοβαρά μειωμένα επίπεδα μεταβολισμού και ορμονών στο σώμα, καθώς και άτομα με αγγειακές-φλεβικές διαταραχές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτές οι ασθένειες διαταράσσουν την παροχή οξυγόνου στο δίσκο. Εάν είναι κατάλληλα, δεν λαμβάνονται έγκαιρα μέτρα για την επούλωση, οι άκρες του προσβεβλημένου μεσοσπονδύλιου δίσκου, ο οποίος είναι συμπιεσμένος, προεξέχουν ανατομικά πέρα από τα όρια της σπονδυλικής στήλης, καταστρέφοντας έτσι τις νευροαγγειακές δέσμες.
Εξαιτίας αυτού, ο ασθενής κινδυνεύει από κήλη δίσκου. Η κύρια αιτία της οστεοχόνδρωσης είναι η άνιση κατανομή του φορτίου στη σπονδυλική στήλη, η οποία προκαλεί τη μεταβολή της δομής του χόνδρου σε σημεία υπερβολικής πίεσης. Η φύση αυτής της ασθένειας εξαρτάται από το στάδιο και την έκταση της βλάβης στους προσβεβλημένους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Όπως τα μαλλιά μας, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι αλλάζουν με την ηλικία. Σοβαροί τραυματισμοί ή κατάγματα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να επηρεάσουν τη λειτουργία της. Τα περιστασιακά ρούχα και ορισμένοι τύποι κραδασμών μπορούν επίσης να επιταχύνουν τον ρυθμό εκφυλισμού της σπονδυλικής στήλης. Επιπλέον, τα στοιχεία δείχνουν ότι το κάπνισμα αυξάνει το ποσοστό εκφυλισμού της σπονδυλικής στήλης. Οι επιστήμονες βρήκαν επίσης έναν σύνδεσμο μεταξύ των μελών της οικογένειας, τονίζοντας τον ρόλο της γενετικής στην ταχύτητα της αλλαγής.
Η ασθένεια μπορεί επίσης να προκληθεί από διάφορους παράγοντες:
- Τραυματισμοί, μώλωπες
- Δυστροφία των μυών της πλάτης
- Σκύβοντας και αψίδα της σπονδυλικής στήλης
- Σηκώνει βάρη;
- παρατεταμένη παραμονή σε μία θέση ·
- Μεταβολική ασθένεια;
- Έλλειψη ιχνοστοιχείων και βιταμινών - μαγγάνιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο και βιταμίνες D και F;
- κληρονομική προδιάθεση;
- φυσική υπερφόρτωση
- καθιστική ζωή;
- Ιστορικό ακτινοβολίας;
- Κρυοπάγημα;
- συγγενείς δυστροφίες.
- ασύμμετρη εργασία των μυών της σπονδυλικής στήλης.
- Στρες, κατάθλιψη.
Αυτές οι αιτίες της οστεοχόνδρωσης είναι απλώς οι παραδοχές των επιστημόνων, άμεσοι παράγοντες που προκαλούν την ασθένεια που η επιστήμη δεν έχει ακόμη βρει, και μιλάμε μόνο για παράγοντες κινδύνου.
Πρώτη περίοδοςΑνάπτυξη - που χαρακτηρίζεται από την πρώιμη εκδίπλωση του ενδοδισκικού πυρήνα του πυρήνα (πυρήνας πυρήνας του εκκεντρικού δίσκου δίπλα στο ραχιαίο τμήμα του σπονδύλου).
Δεύτερη περίοδοςχαρακτηρίζεται από την εμφάνιση αστάθειας του νωτιαίου τμήματος. Τα παθολογικά υποστρώματα παρουσιάζονται μέσω του πυρήνα ινών του προσβεβλημένου μεσοσπονδύλιου δίσκου με εκφυλιστικές διαδικασίες ανύψωσης και κατακερματισμού του οπίσθιου διαμήκους συνδέσμου, με την ανάπτυξη παθολογικών κινήσεων μεταξύ των σπονδύλων.
Τρίτη περίοδοςη ανάπτυξη της νόσου - ολική βλάβη στον μεσοσπονδύλιο δίσκο, με την εμφάνιση ενός "κήλη δίσκου" - εξάρθρωση και εμφάνιση θραυσμάτων του πυρήνα του πυρήνα έξω από το χώρο του δίσκου.
Όταν η ασθένεια φτάσει στην τρίτη φάση, η διαδικασία καταστροφής είναι ήδη μη αναστρέψιμη και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές αναπηρίες.
Τύποι οστεοχόνδρωσης
Η ανάπτυξη της οστεοχόνδρωσης είναι αργή, με παροξύνσεις που προκαλούνται από τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη, κίνηση, βάρη μεταφοράς κ. λπ. Η κλινική εξαρτάται από τη θέση της βλάβης.
Οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήληςέχει τοπικά και μακρινά συμπτώματα προχωρημένων μορφών - με θορυβώδη ριζικό έλεγχο, δηλαδή συμβάλλει στην ανάπτυξη σοβαρού ριζικού πόνου. Τα συμπτώματα της οστεοχόνδρωσης στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης σχετίζονται με λειτουργικές διαταραχές διαφόρων βαθμών, οι οποίες μερικές φορές εκδηλώνονται σε έναν ξαφνικό περιορισμό στην κινητικότητα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και σε λειτουργικά μπλοκαρίσματα. Οι πονοκέφαλοι μπορεί να είναι τόσο ελκυστικοί όσο και παροξυσμικοί στη φύση, με ακτινοβολία της ενδοκαψικής ή της περιοχής των ώμων. Στην οξεία φάση, οι ασθενείς διαγιγνώσκονται με επεισόδια πόνου στο λαιμό που εμποδίζουν και περιορίζουν την κίνηση του κεφαλιού και του λαιμού. Εκτός από τη σοβαρή δυσφορία, το σύνδρομο πόνου μπορεί να συνοδεύεται από ζάλη, αϋπνία, πόνο, απώλεια όρεξης, κατάθλιψη, ασθένειες των ματιών και του λαιμού.
Οστεοχόνδρωση στο στήθος. . . Οι κλινικές εκδηλώσεις οφείλονται σε τοπικές βλάβες και σε διαδικασίες καταστροφής της ριζικής δομής του νεύρου. Η θωρακική οστεοχόνδρωση έχει ένα έντονο σύνδρομο πόνου που μπορεί να έχει χρόνιο ή οξύ πόνο στην πλάτη με δυσφορία στο στήθος και περιορισμένη συστολή των μυών έως την ατροφία του δεξιού λεκτικού μυός. Ο πόνος στο στήθος μπορεί να εκδηλωθεί ως διάχυτος, μεσοπλεύριος και νευραλγικός. Η ψηλάφηση βελτιώνει την αξονική περιστροφή του σπονδυλικού σώματος. Οι διαταραχές αντιστοιχούν στον βαθμό ερεθισμού της ρίζας από Thl1 έως Thl2 και μπορεί να εκδηλωθούν ως στηθάγχη, η οποία αντανακλάται σε λειτουργικές διαταραχές του ήπατος και του γαστρεντερικού σωλήνα. Συχνά υπάρχουν διαταραχές του ουροποιητικού συστήματος και της περιοχής των γεννητικών οργάνων. Οι ασθενείς διαπιστώνουν ότι οι αισθητηριακές διαταραχές όπως η παραισθησία, η επιφανειακή και η βαθιά ευαισθησία μειώνονται σημαντικά.
Οστική οστεοχόνδρωση. . . Χαρακτηρίζεται από κοιλιακά αντανακλαστικά και δυσλειτουργία των κάτω άκρων. Κατά την ανάπτυξη νευρολογικών διαταραχών, μπορεί να εμφανιστεί μυϊκή αδυναμία στα πόδια και δυσλειτουργία των πυελικών οργάνων. Η οστεοχόνδρωση χαρακτηρίζεται από την αξιολόγηση της βλάβης της καθιστικής διαδικασίας. Όσο περισσότερο έχει προχωρήσει το αναπτυξιακό στάδιο της βλάβης των οσφυϊκών σπονδύλων, τόσο μικρότερος μπορεί να κάθεται ο ασθενής. Οι οσφυϊκές μορφές χαρακτηρίζονται από χρόνιο και οξύ πόνο στην πλάτη, σπασμούς των παρασπονδύλιων μυών και δευτερογενές σύνδρομο μυοφθαλμίας. Ο πόνος ακτινοβολεί στους γλουτούς και στο οπίσθιο ilium.
Ανάλογα με τον εντοπισμό της παθολογικής διαδικασίας της οστεοχόνδρωσης, η ασθένεια μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή σε παραβίαση της επιφανειακής ευαισθησίας (αφής, θερμική). Χαρακτηριστικό είναι επίσης οι αλλαγές στα αντανακλαστικά (π. χ. το Achilles reflex λείπει), η μυϊκή απώλεια, οι μυϊκές διαταραχές, οι αυτόνομες διαταραχές (ωχρότητα, ερυθρότητα του δέρματος, οι τροφικές αλλαγές στα νύχια, η υποθερμία του δέρματος στα άκρα άκρα), οι διαταραχές του σφιγκτήρα και σεξουαλική δυσλειτουργία.
Κλινική εικόνα
διάγνωσηξεκινά με ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό και φυσική εξέταση. Ο γιατρός κάνει ερωτήσεις σχετικά με τα συμπτώματα, πώς η ασθένεια επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς. Ο ειδικός ενδιαφέρεται επίσης να εντοπίσει θέσεις και δραστηριότητες που τονίζουν ή μειώνουν το επίπεδο του πόνου.
Στη συνέχεια, ο γιατρός εξετάζει τον ασθενή, ελέγχοντας τη θέση και το εύρος κίνησης στη σπονδυλική στήλη, προσδιορίζοντας ποιες κινήσεις προκαλούν τον πόνο. Η ευαισθησία του δέρματος, η μυϊκή δύναμη και τα αντανακλαστικά ελέγχονται εξίσου. Με βάση το ιατρικό ιστορικό και τη φυσική εξέταση, ο γιατρός θα καθορίσει ποιες τεχνικές θα βοηθήσουν.
Η ακτινογραφία σπάνια βοηθά στη διάγνωση, όχι περισσότερο από το 30% των ακτίνων Χ δείχνουν ανωμαλίες στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης της νόσου.
Ωστόσο, εάν τα συμπτώματα είναι σοβαρά και η ασθένεια βρίσκεται ήδη στο δεύτερο ή τρίτο στάδιο, στην εικόνα θα εμφανιστούν ελαττώματα σε έναν ή περισσότερους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Μπορούν να διαπεραστούν από οστεοφύτα μεταξύ των σπονδύλων και των αρθρώσεων.
Εάν απαιτούνται πρόσθετες πληροφορίες, η απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού είναι υποχρεωτική. Η μαγνητική τομογραφία χρησιμοποιείται για την εξέταση των μαλακών ιστών του σώματος. Αυτό είναι χρήσιμο όταν ο πυρήνας του ιστού απορροφά νερό ή όταν υπάρχουν ρωγμές στο δίσκο. Μια μαγνητική τομογραφία μπορεί να εμφανίσει προβλήματα σε άλλους μαλακούς ιστούς, όπως τα νωτιαία νεύρα.
Η δισκογραφία μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση. Αυτή η εξέταση πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας ένα μέσο αντίθεσης που εγχέεται σε ένα ή περισσότερα κομμάτια κάθε φορά. Η επακόλουθη εξέταση στην εικόνα ακτίνων Χ παρέχει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση των δίσκων.
Θεραπεία της οστεοχόνδρωσης ανάλογα με την ποικιλία
Μη χειρουργική θεραπεία για την οστεοχόνδρωση
Οι γιατροί προτιμούν τη μη χειρουργική θεραπεία όποτε είναι δυνατόν. Το πιο σημαντικό πράγμα στη μη χειρουργική θεραπεία είναι η ανακούφιση του πόνου και άλλων παθήσεων, έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να επιστρέψει σε ένα άνετο βιοτικό επίπεδο όσο το δυνατόν περισσότερο.
Οι γιατροί σπάνια συνταγογραφούν ανάπαυση στο κρεβάτι σε ασθενείς με προβλήματα οστεοχόνδρωσης. Οι ασθενείς ενθαρρύνονται να ζουν σε φυσική κινητικότητα όταν ο πόνος δεν είναι πρόβλημα. Εάν τα συμπτώματα είναι σοβαρά, μπορούν να συνταγογραφηθούν αρκετές ημέρες ανάπαυσης στο κρεβάτι.
Όταν η σπονδυλική στήλη μετατοπίζεται, συνταγογραφείται μερικές φορές ένας ελαστικός ιμάντας που δεν φοριέται για περισσότερο από 2-4 ημέρες για να αποφευχθεί η ατροφία των πίσω μυών.
Οι οστεοπαθητικές συνεδρίες παρέχουν σοβαρή ανακούφιση από την οστεοχόνδρωση.Οστεοπαθητικός γιατρόςόχι μόνο διαγνώσει μια προβληματική περιοχή, αλλά επίσης ανακουφίζει τον πόνο σε 1-2 δόσεις, ανακουφίζει τη γενική κατάσταση του σώματος και «σφίγγει» τα σπλαχνικά όργανα.
Μπορεί να συνταγογραφείται φαρμακευτική αγωγή στους ασθενείς για τον έλεγχο των συμπτωμάτων και την επανάληψη των φυσιολογικών δραστηριοτήτων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εάν τα συμπτώματα συνεχίσουν να περιορίζουν τις δραστηριότητες του ασθενούς, ένας συμβατικός γιατρός μπορεί να προτείνει ένεση με επισκληρίδιο στεροειδές.
Τα στεροειδή είναι ισχυροί αντιφλεγμονώδεις παράγοντες που μειώνουν τον πόνο και τη φλεγμονή. Οι μη στεροειδείς αντιφλεγμονώδεις ενέσεις εγχέονται στο χώρο γύρω από τις ρίζες της σπονδυλικής στήλης. Αυτό το μέρος ονομάζεται επισκληρίδιος χώρος. Μερικοί γιατροί κάνουν ένεση μόνο του στεροειδούς. Ωστόσο, συνδυάζεται κυρίως με άλλα φάρμακα. Βασικά, τα στεροειδή συνταγογραφούνται μόνο όταν άλλα φάρμακα είναι αναποτελεσματικά, αλλά η οστεοπάθεια σχεδόν πάντα βοηθά.
Επιπλέον, οι ασθενείς συχνά συνεργάζονται με φυσιοθεραπευτές. Αφού αξιολογήσει την κατάσταση του ασθενούς, ο θεραπευτής θα συνταγογραφήσει ασκήσεις για την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Το πρόγραμμα άσκησης στοχεύει στη βελτίωση της ευελιξίας και είναι χρήσιμο για την προπόνηση των κοιλιακών και των μυών της πλάτης ώστε να επιτρέπεται η κίνηση με τον ελάχιστο πόνο.
χειρουργική επέμβαση
Τα άτομα με προβλήματα οστεοχόνδρωσης συνήθως δεν χρειάζονται χειρουργική θεραπεία. Στην πραγματικότητα, μόνο το 1-3% είναι λειτουργικό. Οι χειρουργοί θα συνταγογραφήσουν μη χειρουργική θεραπεία, συγκεκριμένα την οστεοπάθεια κρανιοσακράτη, ως θεραπεία αποκατάστασης για τουλάχιστον 3 μήνες πριν εξετάσουν τη χειρουργική επέμβαση. Εάν δεν υπάρχουν αποτελέσματα μετά από 3 μήνες μη χειρουργικής θεραπείας, τότε υπάρχουν μόνο λόγοι ενδεικτικοί της χειρουργικής επέμβασης.
Βασικές χειρουργικές επεμβάσεις
Δισκεκτομή
Η διαδικασία στοχεύει στην αφαίρεση μερικώς ή πλήρως του μεσοσπονδύλιου δίσκου στην οσφυϊκή περιοχή. Οι χειρουργοί εκτελούν συνήθως την επέμβαση μέσω μιας τομής στην οσφυϊκή μοίρα. Πριν αφαιρέσετε έναν δίσκο με κήλη, ορισμένες πλάκες πρέπει να αφαιρεθούν.
Σήμερα, η χειρουργική επέμβαση έχει κατακτήσει ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές που απαιτούν μόνο μια μικρή τομή στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Οι υποστηρικτές αυτής της μεθόδου ισχυρίζονται ότι είναι ασφαλής. Πιστεύουν επίσης ότι η διαδικασία αποτρέπει ουλές στα νεύρα και τις αρθρώσεις και βοηθά τους ασθενείς να ανακάμψουν γρηγορότερα.
Συγχώνευση
Είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει την ένωση δύο ή περισσότερων οστών σε ένα για να αποφευχθεί η φθορά των άκρων των οστών και των αρθρώσεων.
Αναμόρφωση
Ο γιατρός μπορεί να συστήσει στον ασθενή να δει έναν φυσιοθεραπευτή αρκετές φορές την εβδομάδα για 4-6 εβδομάδες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς χρειάζονται επιπλέον βοήθεια.
Απαιτείται ο πρώτος χρόνος θεραπείας για τον έλεγχο των συμπτωμάτων. Ο θεραπευτής θα συνεργαστεί μαζί σας για να βρει θέσεις και κινήσεις που θα ανακουφίσουν τον πόνο. Μπορεί να συνταγογραφηθεί θερμότητα, κρύο, υπέρηχος και ηλεκτρική διέγερση για την ανακούφιση του πόνου και των μυϊκών σπασμών. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν μασάζ ή ειδικές μορφές κινητοποίησης μαλακών ιστών. Αυτές οι διαδικασίες βοηθούν τον ασθενή να κάνει κινήσεις με ευκολία.
Συνήθως, η προσαρμογή της θεραπείας θα βοηθήσει στην αποκατάσταση της ευαισθησίας του νωτιαίου νεύρου και των μυών, στην ανακούφιση του πόνου και στη βελτίωση της κινητικότητας.
Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι να διδάξει στον ασθενή πώς να χειριστεί για να αποφύγει μελλοντικά προβλήματα. Συνιστάται μια σειρά ασκήσεων για τον ασθενή για βελτίωση της ευελιξίας. Στον ασθενή δίνεται επίσης μια στρατηγική για να βοηθήσει με τα επαναλαμβανόμενα συμπτώματα.
Ο καθένας πρέπει να ερευνήσει και να εξετάσει όλους τους τύπους οστεοχόνδρωσης προκειμένου να αποτρέψει τον εαυτό τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα να αναπτύξουν αυτήν την ασθένεια. Σε τελική ανάλυση, η θεραπεία των κατεστραμμένων σπονδύλων είναι αδύνατη, η θεραπεία στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του πόνου και στην επίτευξη μακροχρόνιας ύφεσης. Πρέπει επίσης να θυμάστε έναν απλό αλλά αποτελεσματικό κανόνα:Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. . .
Πρόληψη της οστεοχόνδρωσης
Η πρόληψη είναι πολύ απλή - είναι μια υγιεινή διατροφή, τακτική μυϊκή δραστηριότητα, καθημερινές προθέρμανση το πρωί, ένας υγιής και ενεργός τρόπος ζωής και μια μηνιαία επίσκεψη.οστεοπαθητικές συνεδρίεςγια τη διόρθωση και την εξάλειψη της μυοσκελετικής έντασης. Η τήρηση αυτών των κανόνων αρκεί για να μην λυθεί ποτέ το παραπάνω πρόβλημα και να αποφευχθούν τρομερά συμπτώματα και δια βίου θεραπεία.